Godine 1952. održane su Ljetne olimpijske igre u Helsinkiju. Ovaj grad trebao je biti domaćin sportskih takmičenja davne 1940. godine, ali Drugi svjetski rat spriječio ih je održavanje, tokom kojih su sve utakmice otkazane.
Ukupno 69 zemalja učestvovalo je na Olimpijskim igrama 1952. godine. Po prvi put pozvan je tim iz Sovjetskog Saveza, kao i iz niza drugih država - Kine, Bahama, Gane, Gvatemale, Hong Konga, Indonezije, Izraela, Nigerije, Tajlanda i Vijetnama. Njemačkoj i Japanu je ponovo bilo dozvoljeno da se natječu nakon zabrane izrečene zbog agresije tih država tokom Drugog svjetskog rata. Međutim, u slučaju Njemačke situaciju je zakomplicirala podjela na zone okupacije. Zbog sukoba između dijelova zemlje, sportisti iz Istočne Njemačke odbili su ići na utakmice u istom timu sa sportistima iz zapadnog dijela zemlje.
Ne bez bojkota igara od strane pojedinih zemalja. Republika Kina, koja se naziva i Tajvan, odbila je sudjelovati u igrama, jer je na njih bio pozvan i tim PRC-a. Te se zemlje međusobno nisu priznavale od uspostavljanja komunističkog režima na kopnu Kine i odvajanja ostrva Tajvan od ujedinjene kineske države.
Prvo mjesto na kraju Olimpijskih igara u neslužbenom poretku medalja zauzeo je tim Sjedinjenih Država. Tradicionalno su se američki atletičari, naročito trkači, pokazali snažnima. Takođe, nekoliko zlatnih medalja u zemlju su donijeli bokseri, ronioci, plivači i rvači.
Drugi po broju nagrada bio je Sovjetski Savez. Po prvi put je to bio ogroman uspjeh na Ljetnim olimpijskim igrama. Najveći broj medalja ekipi su donijeli sovjetski gimnastičari, dizači tegova i rvači.
Treća je, na iznenađenje mnogih sportskih stručnjaka, bila Mađarska. Igre 1952. postale su za ovu zemlju jedna od najuspješnijih u istoriji učešća u olimpijskom pokretu. Mađarska fudbalska reprezentacija dobila je zlatne medalje. Takođe, tim plivača ove zemlje pokazao je visok nivo pripreme. Finska, domaćin takmičenja, zauzela je tek osmo mjesto po broju zlatnih, srebrnih i bronzanih medalja.
